O, daha güzel yarınlar için
Gözlerime intihar eden
bir edayla bakan
Ve defalarca
Yüreğine vurularak öleceğim,
Benim en güzel düş sevgilimdi.
Hiç bilmediğin yollarda yürümektir hayat...
Belki de tekamülün gereğidir;
gülmek,
ağlamak,
Halden anlamayana yoldaş olmak,
yaşamak yüreğinin
Ta derinliklerinde sevgi ile hissettiklerine
Her an patlamaya
hazır bir nova gibi ışık olmak.
Belki ben, sen, biz...
Bizken biz olamamak.
Belki hasretin yüzlerce
kırıntısının birleşerek
Yıkılmaz bir dağa dönüştüğü bir anda
Kahve falına bakan o çingenenin
Oryantal gülüşünden çıkan
o sözleri ile o dağı
Yıkmaya çalıştığı dudak altı gülüşleridir hayat...
Belki sen, sen değilken
Belki ben, ben değilken
Belki sende ben, bende sen kalmışken...
Yarımken, yarken, birken
ve şimdi tekken.
Belki üşüyen bir hayaline gece yarısı
Sokak lambası ile dans eden yağmurlara ıslık çalarak
‘Olmuyor ne yapsam olmuyor’
demektir hayat...